Sosyal Mühendis Kafası: Ağustos 2024

28 Ağustos 2024 Çarşamba

2024 Mayıs - Ağustos Okuduklarım

_____________________________________________

2024 Mayıs - Ağustos AYI ÖZETİ

_____________________________________________

Kuru Kız

Ayfer Tunç'un 2024 itibari ile son kitabı olan Kuru Kız, yazarın önceki kitaplarındaki duygulardan daha farklı hissettiriyor. Sevdim mi? Evet sevdim. Peki farklı ne var diye soruyorum. Farklı hiçbir şey yok. Sıkışmış bir kadın, bildiğimiz hikayeler. Aile kavramının yoruculuğu, özgürlük hissi. Bunu ben Şebnem'in hikayesinde Kapak Kızı'nda, Yeşil Peri Gecesi'nde görmüştüm hissi oluşuyor. Farklı olan ve bence kitabın yansıttığı en güzel his, yaşamda henüz ölmeden reenkarne olabilmenin inancını göstermesiydi. Elbet bambaşka yaşamlar daha görebiliriz. Çok geç olmadan, farkına vararak. Özgürleşmenin tatlı tadını, acıdan geçmeden önce alabilmenin dileğiyle.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Gidelim Buralardan Muhlis

Ali İpek'ten az sayfalı büyük bir hikaye. Muhlis şöyle diyor hikayesinin bir yerinde : "Başkasının rüyasına girmedim hiç. Yalandan bile olsa ona da razıydım ama biri gelip duymak istediğim o cümleyi söylemedi." Aslında bu kitabı özetleyen bir cümle. Hep başkaları tamamlıyor Muhlis'i. Seviyor, mücadele ediyor. En çok da kendi gibi gördüğü insanlarla. Aşkın sevgi katına ulaşmış bir hikaye. Çok yalın bir anlatım. Cümleler arasında dans ederek geçiyorsunuz. Ağdalı bir dil hissediyorsunuz ama his tanıdık geldiği için çok çabuk ilerliyorsunuz aralarından.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

BONUS

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

YAYINEVİ DAĞILIMI

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

2024 OCAK - 2024 ARALIK

OKUNAN KİTAPLAR & DERGİLER

2024 Mayıs-Ağustos Ayı İzlenenler

_________________________________

2024 MAYIS-AĞUSTOS Ayı İzlenenler

_________________________________

________________________________

Dune

Dune evrenine ilkokuldayken ilk defa temas ettim. Piksel görüntülerle oynadığım bir oyunda birdenbire çölün içerisinde devasa bir canavar çıktığında aklım çıkmıştı. Çocuk yaşta yeni bir korkum daha oluşmuştu. Dune demek benim için çöl canavarı demekti. Etkisi tozun tadı renkleri oldukça yoğun bir atmosferi barındırıyordu. Yıllar geçti, dune için bir çok kişi bir çok defa denemede bulundu. Bunun en büyük örneği David Lynch'ti. Ancak Denis Villeneuve öyle bir virajı alarak getirdi ki Dune'u, bugüne kadar yapılmış (belki de yapılacak) tüm işlere nal toplattı. Atmosfer şık. Konuyu ele alış biçimi seyirciye saygı duyacak cinsten. Belki de 8 bölüm sürecek bir hikayeyi 2,5 saatte oldukça sağlam bir noktadan ele almış. Oyuncu seçimleri popülist ama mantıklı. Aksiyon dozu çok yerinde. Müzikler uyumlu. Kıyafetler inanılmaz. Çölde gibi hissedilen bir film olmuş. Dilimiz damağımız kurudu be. Bir seriye başlangıç filmi olarak daha iyisi gelir miydi bilmiyorum. Belki StarWars olabilir (konuyu ele alma açısından) ama sanmıyorum Dune gibi bir açılış filmi olsun.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

American Fiction

Yönetmenin ilk filmi olması özelliği taşıyan American Fiction, kalitenin ayağa düştüğü, ortalamanın kral olduğu bir evrende kendisine yer açmaya çalışan bir yazarı anlatıyor. Kaliteli bir iş çıkardığınızda tebrik görmediğiniz fakat vasat işlerinizle eller üzerinde tutulduğunuz oldu mu hiç hayatınızda? Olduysa bu filmi seveceksiniz. Film yoğun biçimde bir sistem eleştirisi sunuyor. Odak noktası burada kalabilse çok iyi bir kara-komedi çıkardı ancak yan konularda ırkçılık ve ailevi meseleler de girdiği için konu bana göre dallanıyor ve zayıflıyor. Ayrıca herkese hitap etmenin de gerekliliğinin altyapısının yapılması da bir tık rahatsız edici geldi. Oyunculuk ve işleniş güzeldi. Daha kısa olabilirdi.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Dune Part Two

Dune filminin beklenenden öte etkisinden sonra 2.filmin önemi de arttı. Beklentiler büyüdü ve muhteşem bir giriş filmi olan ilk filmin üzerine inşa edilecek olayların nasıl aktarılacağı merak konusuydu. Bu sene vızıldayan sinema salonlarına ışık gibi doğarak giriş yaptı ve gönülleri fethetti Dune Part Two. Dev bir dünyayı, hiç bilmeyene bile rahatlıkla anlatan Villeneuve, bir de bu işe ince bir mizah katarak ilk filmin üzerine sağlam bir bina dikiyor. En merak edilen kumsolucanlarının nasıl olacağı idi ve benim beklentilerimi çok rahatlıkla karşıladı. Oldukça keyif aldım izlemekten. Tek eleştirim, aksiyonun son 15-20 dakikaya sığdırılması ve doya doya bir aksiyon hissi alamayışımız olabilir. Ayrıca hikayede savaş soğuk savaş ve sıcak savaş olarak ayrılıyor. O kadar sıcak savaştan sonra bir de ulti modunu açan "El Gaib"in her şeyi çözebilmesi durumu bir miktar komik. Bütün gezegeni etkileyen durumların kenarında çok da üzerine düşülmeyen "aşk" meseleleri bir miktar sossuz bırakmış gibi gözüküyor. Onun dışındaki her şey mü-kem-mel.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Next Goal Wins

Taika Waititi minnoş filmlerine bir yenisini daha katmayı hedeflemiş. Ama sadece hedeflemiş. Gerçek bir hikayeden yola çıkarak, 31-0 kayıptan sonra çıktığı bütün maçları kaybeden Amerikan Samoa'sı takımının geçirdiği süreci anlatıyor. Takım içinde farklı renkler, disipline olmakta ve etmekte zorlanan bir koç, futbol oynamaya niyetli gibi olan fakat bir açıdan da değil gibi de hissedilen bir miniülke birleşiyor. Waititi, bir alkol masasında fikir duymuş da bunu çekelim eğlenceli olur düşüncesiyle, kiralar ödenecek kameralar paslanacak endişesiyle çekmiş gibi. Hikaye tatlı, anlatım da renkli ama eğlenceli bir biyo-drama'dan öteye geçemiyor. Mesela San Marino milli takımındaki çeşitli meslek sahibi futbolcuların hayatlarını anlatan ve mücadelelerini gösteren bir film olsa daha hoşuma giderdi. Ancak uç örnekler daha dikkat çekiyor sanırım.