Sosyal Mühendis Kafası: 2021 Temmuz Ayı İzlenenler

12 Temmuz 2021 Pazartesi

2021 Temmuz Ayı İzlenenler

_________________________________

2021 TEMMUZ AYI ÖZETİ

_________________________________

Princess Cyd

Önceden tanışan fakat araları iyi olmayan iki kişinin daha sonra bir araya gelmeleri ve birbirlerini anlamaları temalı filmleri severim. Rain Man etkili filmlerde en önemli kısım, geçmiş ve karakter değişiminin nasıl sağlandığı oluyor. Bu filmde de o kadar yumuşak geçişlerle anlatılmış ki, sadelik resmen filmin tarzı olmuş. Sahneler, anlatım, hikaye örgüsü gayet yerinde ve çok basit detaylar ile bir çok duyguyu anlatabiliyor. Teyze - yeğen ilişkisi içerisinde bir tarafın hayata yeni başlayan genç bir kadının, diğer tarafta ise hayatın anlamını kendi uğraşlarında bulan orta yaşlı bir kadının yani iki zıt karakterin, olaylara destekleri umut besleyen yanımızı destekledi. Dinlendirici film kategorisine ekledim.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Geçen Yaz

Bu sefer olmuş. Netflix'te yayınlanan Türk filmleri, kapalı toplumun bir çıkış noktası olarak gözükmekte bu nedenle de beklentiler artmaktaydı. Bugüne kadar çıkan filmlerin hepsi vasat ve vasatın altında iken, "Geçen Yaz" ile bir festival filmi sinematografisi ile çok içeriden bir büyüme hikayesi yakalanmış. 90'ların havası, yazlık site sakinlerinin buluşmaları gayet samimi biçimde aktarılmış. Ana karakterlerdeki oyunculuklar gayet başarılı ve inandırıcı. Müzik seçimleri de gayet yerinde. Sonuç olarak tutarlı bir film seviyesinde. Tekrar izlenebilecek filmler kategorisine rahatlıkla girer.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Bin Jip

Metafor reisin neredeyse hiç diyalogsuz çektiği 2004 yapımı film bize içimizdeki boşluğu tam olarak anlatıyor. Bu dünyada ne için yaşıyoruz sorusunu sordurtan, finalindeki ters köşe ile en iyi dostumuzun kim olduğunu bulduran bir film. Kim Ki-duk'un karakteri hariç olarak konuşmak gerekirse, sinema için yaratılmış olduğunu düşünüyorum. Minimal ve derinlikli senaryosu sanki 2 boyutta 3 boyutu anlatır gibi bir şekle sokuyor sizi. Filmde geçen çoğu sahnede bu hissiyatı alıyorsunuz. Golf topuna adanan metafor bile 4-5 ayrı konuyu doğurabilir. Şiddet, feleğin çemberi, en başa dönme, hep bizde kalacağını düşünürken bir anda yaydan çıkması, sevdiğine karşı gerçekleştirilemeyen davranışlar vs. Üzerine uzunca konuşulabilecek bir film.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Paterson

Şiirlere düşkün bir otobüs şoförünün sıkıcı hayatını minimal olarak anlatıyor Paterson. Hem yaşadığı yer, hem de karakterin ismi olan Paterson, aynı zamanda geçmişte karakterin çok sevdiği bir şairin de bir şiirinin ismi. Bu ikilemeler filmde sıklıkla yer alıyor. İkiz çocuklar, ikiz insanlar, simetrik yapılar sıkça söz ediliyor. Paterson'un eşiyle olan sahnelerinde siyah beyaz renkler ve hastalık derecesinde bir şekilsel kaygıyı görüyoruz. Film minimal olmasına rağmen kendi içinde bir derinliğe sahip. Bunu da dizelerle sağlıyor. Gündelik yaşamdan çıkan büyülü dizeler, filmin vasatlığını üst noktalara çekerek, bize entelektüel bir deneyim yaşatıyor. Bu açıdan önceki filmlerinden "Only Lovers Left Alive"'a çok benziyor.

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Inside

Önceki gösterisi Make Happy'de müzik ve stand-up oldukça uygun biçimde yerleştirmiş, dokunulamaz alanlara girmiş ve burada politik doğruculuğa girmeden işin içinden sıyrılabilmişti. Sahnede yaşadığı panik atak sonrasında çektiği filmde sürekli olarak sosyal medya eleştirisi ve kendini iyi hissetme konularına odaklanan Bo Burnham son işinde pandemiyi tandem olarak kullanmış. Inside'da isminin hakkını verecek şekilde yaşadığımız durumu ana rahmine geri dönme metaforu ile anlatarak tek bir odada yapılabilecek maksimum verimi alarak bize yine müzikal bir standup şovu sunmuş.

___________________________________________

Dizi Günlüğü

___________________________________________

➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤➤

Ödünç Yaşamlar

Tiyatroların kapalı olduğu dönemde, bulduğum herhangi bir gösteriye hemen atlıyorum. Ali Poyrazoğlu'nun yarı stand-up, yarı otobiyografik çabası ile kurguladığı oyun 2 parça olarak yer alıyor. İlk bölüm, çağa ayak uymayan esprilerle donatılmış vasat bir stand-up, 2. bölüm ise kendi hayatını, özellikle tiyatroya başladığı dönemi anlattığı konuları kapsıyor. Ben ikinci bölümü daha çok sevdim. Ayrıca 2 saatlik bir gösteriyi tek solukta bitirmesi de mutlu etti. Beğenmediğim kısımlar, modası geçmiş espriler, seyirciyle girilemeyen muhabbetler, bu interaktifliği kullanamama durumlarıydı. Bel-altı espriler ise 45 yaş üstü seyirciyi mutlu etti. Ben ve benden küçük izleyicilerden ise çok kahkaha duymadım. Bu açıdan çağı yakalayamadığını ve oyununu güncelleyemediğini düşünüyorum.